1. Hizkiya, bütün İsrail ve Yahuda halkına haber göndererek,
Efrayim ve Manaşşe halkına da mektup yazarak, İsrail'in Tanrısı RAB için Fısıh
Bayramı'nı kutlamak amacıyla Yeruşalim'deki RAB'bin Tapınağı'na gelmelerini
bildirdi.
2. Kralla önderleri ve Yeruşalim'deki topluluk Fısıh Bayramı'nı
ikinci ay kutlamaya karar verdiler.
3. Bayramı zamanında kutlayamamışlardı; çünkü ne kendini
kutsamış yeterli sayıda kâhin vardı, ne de halk Yeruşalim'de toplanabilmişti.
4. Bu tasarı krala da topluluğa da uygun göründü.
5. Herkes Yeruşalim'e gelip İsrail'in Tanrısı RAB için Fısıh
Bayramı'nı kutlasın diye Beer-Şeva'dan Dan'a kadar bütün İsrail ülkesine duyuru
yapmaya karar verdiler. Çünkü bayram, yazılı olduğu gibi çok sayıda insanla
kutlanmamıştı.
6. Kralın buyruğu uyarınca ulaklar, kral ve önderlerinden
aldıkları mektuplarla bütün İsrail ve Yahuda'yı koşa koşa dolaşarak şu duyuruyu
yaptılar: "Ey İsrail halkı! İbrahim'in, İshak'ın ve İsrail'in Tanrısı
RAB'be dönün. Öyle ki, O da sağ kalanlarınıza, Asur krallarının elinden
kurtulanlarınıza dönsün.
7. Atalarının Tanrısı RAB'be bağlı kalmayan atalarınıza,
kardeşlerinize benzemeyin; gördüğünüz gibi RAB onları dehşet verici bir duruma
düşürdü.
8. Atalarınız gibi inatçı olmayın, RAB'be boyun eğin. O'nun
sonsuza dek kutsal kıldığı Kutsal Yer'e gelin. Kızgın öfkesinin sizden
uzaklaşması için Tanrınız RAB'be kulluk edin.
9. RAB'be dönerseniz, kardeşlerinizi, oğullarınızı tutsak
edenler onlara acıyıp bu ülkeye dönmelerine izin vereceklerdir. Çünkü Tanrınız
RAB lütfeden, acıyan bir Tanrı'dır. O'na dönerseniz, O da yüzünü sizden
çevirmeyecektir."
10. Ulaklar
Efrayim ve Manaşşe bölgelerinde Zevulun'a dek kent kent dolaştılar. Ne var ki,
halk gülerek onlarla alay etti.
11. Ama
Aşer, Manaşşe ve Zevulun halkından bazıları alçakgönüllü bir tutum takınarak
Yeruşalim'e gitti.
12. Birlik
ruhu vermek için Tanrı'nın eli Yahuda'nın üzerindeydi. Öyle ki, Tanrı kral ve
önderlerin RAB'bin sözü uyarınca verdikleri buyruğa halkın uymasını sağladı.
13. İkinci
ay Mayasız Ekmek Bayramı'nı kutlamak için çok büyük bir topluluk Yeruşalim'de
toplandı.
14. İşe
Yeruşalim'deki sunakları kaldırmakla başladılar. Bütün buhur sunaklarını
kaldırıp Kidron Vadisi'ne attılar.
15. İkinci ayın
on dördüncü günü Fısıh kurbanını kestiler. Kâhinlerle Levililer utanarak
kendilerini kutsadılar, sonra RAB'bin Tapınağı'na yakmalık sunular getirdiler.
16. Bunun
ardından, Tanrı adamı Musa'nın Yasası uyarınca, geleneksel yerlerini aldılar.
Kâhinler Levililer'in elinden aldıkları kurban kanını sunağın üstüne döktüler.
17. Topluluk
arasında kendini kutsamamış birçok kişi vardı; bu nedenle arınmamış olanların
Fısıh kurbanını kesme ve RAB'be adama görevini Levililer üstlendi.
18-19. Çok sayıda insan, Efrayim, Manaşşe, İssakar ve Zevulun'dan
gelen halkın birçoğu kendisini dinsel açıdan arındırmamıştı; öyleyken yazılana
ters düşerek Fısıh kurbanını yediler. Hizkiya onlar için şöyle dua etti:
"Kutsal Yer'in kuralları uyarınca arınmamış bile olsa, RAB Tanrı'ya, atalarının
Tanrısı'na yönelmeye yürekten kararlı olan herkesi iyi olan RAB
bağışlasın."
20. RAB
Hizkiya'nın yakarışını duydu ve halkı bağışladı.
21. Yeruşalim'deki
İsrailliler Mayasız Ekmek Bayramı'nı yedi gün büyük sevinçle kutladılar.
Levililer'le kâhinler RAB'bi yüceltmek amacıyla kullanılan yüksek sesli
çalgılarla her gün O'nu övüyorlardı.
22. Hizkiya
RAB'be hizmetlerini başarıyla yerine getiren Levililer'i övdü. Yedi gün boyunca
herkes esenlik sunularını kesip atalarının Tanrısı RAB'be şükrederek bayramda
kendisine ayrılan paydan yedi.
23. Topluluk
bayramı yedi gün daha kutlamaya karar verdi. Böylece herkes bayramı yedi gün
daha sevinçle kutladı.
24. Yahuda
Kralı Hizkiya topluluğa bin boğayla yedi bin davar sağladı; önderler de
topluluğa bin boğayla on bin davar daha verdiler. Birçok kâhin kendini kutsadı.
25. Bütün
Yahuda topluluğu, kâhinler, Levililer, İsrail'den gelen topluluk, İsrail'den
gelip Yahuda'ya yerleşen yabancılar sevindi.
26. Yeruşalim'de
büyük sevinç vardı. Çünkü İsrail Kralı Davut oğlu Süleyman'ın günlerinden bu
yana Yeruşalim'de böylesi bir olay yaşanmamıştı.
27. Levili
kâhinler ayağa kalkıp halkı kutsadılar. Tanrı onları duydu. Çünkü duaları O'nun
kutsal konutuna, göklere erişmişti.